First night in Ho Chi Minh City
Door: Nino Ubilava
27 Februari 2015 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Xin Chao,
Het is vroeg als ik land. 10:00. Ik heb een fijne vlucht gehad en leuke mensen ontmoet in het vliegtuig. Ik voel me fit. Bij de laatste paspoortcontrole probeer ik nog leuk te lachen en een praatje te maken (in het Vietnamees!!) met de man die mijn paspoort aandachtig bestudeert. Geen reactie. Strak gezicht naar voren. Ik vraag me af hou oud de man is. Hij kan 20 zijn maar ook 45. Ik loop door.
Eenmaal buiten staan er +/- 500 mensen voor de uitgang. Het eerste wat ik denk is: hier ga ik Thuy en Arjen dus nooit vinden. Ik betrap mezelf erop dat ik in een lichte paniek raak. Ik ga naar een relatief rustig plekje in de hoop dat ik ergens tussen deze massa Vietnamezen een lange, blonde, Hollandse jongen zie.
Inmiddels ben ik al een attractie geworden. Iedereen staart naar me. Man, vrouw, kind... iedereen. Ik kijk in een spiegeltje om te checken of ik er raar uitzie. Ik kom tot de conclusie dat mijn barbie-roze lippenstift misschien een beetje too much is.
Na ongeveer 15 minuten wachten zie ik ze (die 15 minuten leken 2 uur) en samen vertrekken we richting het hotel. Het taxiritje is fascinerend. De schoonheid van de stad is oogverblindend.
Bij het hotel drop ik mijn spullen en we vertrekken direct naar ons huisje waar we een contract tekenen voor 6 maanden. ONS EIGEN HUIS IN HCMC OMG OMG OMG. Deze happening moet natuurlijk gevierd worden en we belanden bij een bar waar een meisje met ik-zie-poes-net-niet-rokje ons bier inschenkt. Bier kost hier ongeveer 40 cent en is even duur als water. Je snapt wel dat de keuze dan snel is gemaakt. Gedurende gehele dag gaan we bar in bar uit. Eettent in, eettent uit. Eten is hier een bezigheid, een hobby, een uitje. Je eet niet omdat je honger hebt, maar omdat het gezellig is.
Inmiddels is mijn fitte houding van vanochtend omgeslagen in vermoeidheid en ik vertrek rond 23:00 weer naar mijn hotelkamer waar ik nog met mijn vriend skype. Ik word emotioneel en val naar mijn skype-sessie direct in slaap.
Om 8:00 word ik weer wakker. Life is good. Ik mag niet klagen.
Het is vroeg als ik land. 10:00. Ik heb een fijne vlucht gehad en leuke mensen ontmoet in het vliegtuig. Ik voel me fit. Bij de laatste paspoortcontrole probeer ik nog leuk te lachen en een praatje te maken (in het Vietnamees!!) met de man die mijn paspoort aandachtig bestudeert. Geen reactie. Strak gezicht naar voren. Ik vraag me af hou oud de man is. Hij kan 20 zijn maar ook 45. Ik loop door.
Eenmaal buiten staan er +/- 500 mensen voor de uitgang. Het eerste wat ik denk is: hier ga ik Thuy en Arjen dus nooit vinden. Ik betrap mezelf erop dat ik in een lichte paniek raak. Ik ga naar een relatief rustig plekje in de hoop dat ik ergens tussen deze massa Vietnamezen een lange, blonde, Hollandse jongen zie.
Inmiddels ben ik al een attractie geworden. Iedereen staart naar me. Man, vrouw, kind... iedereen. Ik kijk in een spiegeltje om te checken of ik er raar uitzie. Ik kom tot de conclusie dat mijn barbie-roze lippenstift misschien een beetje too much is.
Na ongeveer 15 minuten wachten zie ik ze (die 15 minuten leken 2 uur) en samen vertrekken we richting het hotel. Het taxiritje is fascinerend. De schoonheid van de stad is oogverblindend.
Bij het hotel drop ik mijn spullen en we vertrekken direct naar ons huisje waar we een contract tekenen voor 6 maanden. ONS EIGEN HUIS IN HCMC OMG OMG OMG. Deze happening moet natuurlijk gevierd worden en we belanden bij een bar waar een meisje met ik-zie-poes-net-niet-rokje ons bier inschenkt. Bier kost hier ongeveer 40 cent en is even duur als water. Je snapt wel dat de keuze dan snel is gemaakt. Gedurende gehele dag gaan we bar in bar uit. Eettent in, eettent uit. Eten is hier een bezigheid, een hobby, een uitje. Je eet niet omdat je honger hebt, maar omdat het gezellig is.
Inmiddels is mijn fitte houding van vanochtend omgeslagen in vermoeidheid en ik vertrek rond 23:00 weer naar mijn hotelkamer waar ik nog met mijn vriend skype. Ik word emotioneel en val naar mijn skype-sessie direct in slaap.
Om 8:00 word ik weer wakker. Life is good. Ik mag niet klagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
